Ελένη Π - χάσμα
Κι ύστερα έρχονται εκείνες, οι παλιές μέρες.
Μυρίζουν θυμάρι, βουνά Ελλάδας μου, βουνά σώματός σου.
Με αποσυντονίζει τόση μνήμη.
Μα κι εσύ, εσύ χρόνια στα ξένα χέρια
χρόνια πολλά δεν εύχομαι από τότε που έφυγες
εσύ, εσύ στα χρόνια που έσκισες στα δύο -
στο προ εσού και μετά εσού.
λες κι η άτοπη μνήμη βρίσκει καταφύγιο στις ρωγμές.
και μετά από μια δεκαετία τελικά δεν ξεθώριασες.
εσύ τη ζωή σου κι εγώ τη ζωή σου.
c'est le vent.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
"In postures of gold
That might be recognized
But as long as there are shelters
You'll always find yourself detained
A huge defenseless atmosphere
Wretched and toiled for centuries
Is ever so tender as long as we're alive
For it is with great wealth that I, declare this
Flapping wings, tired monster
Ruthless in folly frames
Attempting gaiety upon sinister forces
All within, we will win..."
Post a Comment